Ulazne vize
Sredinom 1989. godine Evropska zajednica je uvela jedinstveni režim ulaznih viza za graðane iz 59 država, koje se obièno nazivaju treæim zemljama. Jedinstveni režim viza pomaže uspostavljanju koherentne Evropske unije, gdje bi graniène kontrole bile samo na njenim spoljnim granicama, a ne kao do tada - na granicama država èlanica, što je usporavalo protok roba i ljudi, osporavalo ideju o ujedinjenju i bilo je veoma skupo i neracionalno. U skladu s takvom odlukom, Vijeæe ministara je zatražilo od Komisije da se do kraja 1992. godine predloži Evropska konvencija o pravu na azil, kako bi se uspostavila jedinstvena mjera i procedura o odobravanju azila i sprijeèila zloupotreba toga prava.
Ustav
Temeljni zakonski akt svake države kojom se utvrðuju prava, obaveze, ogranièenja i moæ svih organa vlasti, institucija politièkih subjekata, udruženja i pojedinaca, ukljuèujuæi i garantovanje jedinstvenih prava za sve graðane.
Prema odredbama ugovora o Uniji, mnogi zakoni Evropske unije imaju nadnacionalni karakter. To znaèi da su nadreðeni i nacionalnim ustavima država èlanica u oblastima na koje se pojedini zakoni odnose. Evropski sud u Luksemburgu/Luxembourg u ulozi glavnog èuvara evropskih zakona, svojim presudama iz 1963. i 1964. godine uspostavio je princip prvenstva i direktnog dejstva zakonodavstvo Zajednice kao supra-nacionalnog zakonskog sistema, kojeg su sve èlanice morale konzistentno primjenjivati. U uslovima kada nikada nije bilo mehanizama prinude kakve imaju klasiène države, poštivanje zajednièkih zakona koje usvajaju zajednièke institucije, predstavlja najjaèi kohezioni faktor EU.